Powierzchnia:61 km kw.; Liczba mieszkańców: 4295
Położona w płd.-wsch. części powiatu kozienickiego, w dorzeczu rzeki Wisły, jest ziemią krajobrazów o urzekającym obliczu, tchnąca spokojem i pełna dostojeństwa naturalnej przyrody.
W skład gminy wchodzi 15 miejscowości: Głusiec, Kępice, Łoje, Mozolice Duże, Mozolice Małe, Nagórnik, Nowe Słowiki, Opactwo, Słowiki-Folwark, Stare Słowiki, Wola Klasztorna, Wólka Wojcieszkowska, Występ, Zajezierze, Zbyczyn.
Główną miejscowością gminy jest Sieciechów przez który biegnie droga krajowa nr 48 Tomaszów Mazowiecki-Białobrzegi-Kock. Daje ona bardzo dogodne połączenie wszystkim tym, którzy chcą przyjechać od strony Warszawy jak i z lubelszczyzny.
Pierwsza wzmianka o Sieciechowie pochodzi już z kroniki Galla Anonima (1096 r.). Wtedy już była mowa o grodzie, który czuwał nad przeprawą wiślaną znajdującą się na szlaku Ruś Halicka-Mazowsze. Właścicielem miejscowych dóbr był możnowładny ród Sieciecha, który wywodził się z książęcego rodu Starzów Toporów rządzących państwem Wiślan do chwili połączenia się z Polanami. Sieciech Starszy był palatynem i wojewodą Władysława Hermana i przywódcą buntu wobec króla Bolesława Śmiałego w 1079 r. W Sieciechowie więziony był najstarszy syn Władysława Hermana - Zbigniew. Za dążność do przejęcia władzy Sieciech skazany został na banicję i w 1132 roku Bolesław Krzywousty zakończył panowanie tego rodu. Gród zlokalizowany był przy głównym nurcie rzeki w miejscu nazywanym dziś Wójtową Górą (1 km od Sieciechowa), oblewany przez Wisłę od północy i południa, osada rzemieślniczo-handlowa zaś na kępie wiślanej zwanej "Ostrowem Wielkim". Zadaniem jego było kontrolowanie ważnych szlaków na Wiśle i Wieprzu, bocznych odnóg strzegły pomniejsze grody pomocnicze. Od XII do XIII wieku siedziba kasztelanii, opiera się wielokrotnie najazdom Tatarów, Litwinów i Jaćwingów. W 1232 roku po śmierci księcia Leszka Białego, w czasie sporów o opiekę nad nieletnim spadkobiercą, książę Konrad Mazowiecki więził tu wdowę po Leszku Białym, błogosławioną Grzymisławę z synkiem Bolesławem Wstydliwym. Wydostać się im stąd pomógł rycerz Klemens z Ruszczy.
Z Sieciechowem od niepamiętnych czasów związane są leżące wówczas wzdłuż Wisły: Święcica-dziś Wola Klasztorna, Mozolice, i Psary. Od 1232 roku Sieciechów był miastem na prawie magdeburskim. Utrzymywał się z rolnictwa, rzemiosła i rybołówstwa.
Zapewne w 2 poł XIV w. król Kazimierz Wielki wznosi tu murowany zamek na kamiennym fundamencie na wysoczyźnie przy samym korycie Wisły w jej zakolu. Miejsce to sąsiaduje obecnie z ruinami "dęblińskiego" Fortu Bema i odległe jest od Sieciechowa o 3 km. Po Unii z Litwą obiekt traci swoje znaczenie i ostatnia o nim wzmianka pisana pochodzi z 1575 roku. Wtedy to w Stężycy, na błoniach folwarku zbyczyńskiego wzniesiono szopę otoczoną rowem, w której obradował Sejm Rzeczypospolitej. Jedna z partii zwana francuską udaje się na naradę do ruin zamku sieciechowskiego (i od tej pory zwana jest sieciechowską). W końcu XVIII w. ksiądz Siuczyński (proboszcz kozienicki, historyk) widział już resztkę ruin zamkowych.
Dziś w miejscu po zamku można znaleźć kamienie, fragmenty cegieł i ceramiki. Istnieje też hipoteza, że relikty zamku znajdują się obecnie w korycie Wisły.
Prawa miejskie Sieciechów utracił w 1869 roku.
Gmina Sieciechó jest gminą typowo rolniczą o wysokich walorach środowiska naturalnego i przyrodniczego. Położona jest w dorzeczu rzeki Wisły, która stanowi 50% wszystkich wód przepływających przez jej teren. 71% powierzchni gminy stanowią użytki rolne, gleby o wysokim wskaźniku bonitacji gleb. W gospodarstwach rolnych dominującymi uprawami są zboża, warzywa okopowe i pastewne. Rolniczy charakter gminy stwarza możliwość powstawania nowych podmiotów w zakresie przetwórstwa rolno-spożywczego.
W gminie, na spragnionych ciszy, kontaktów z przyrodą i czystego powietrza wczasowiczów czekają gospodarstwa agroturystyczne. Ponadto niewielka lesistość gminy i jej położenie w pradolinie Wisły decydują o wyjątkowych walorach przyrodniczych tego obszaru.
