Powierzchnia: 186 km kw.; Liczba mieszkańców: 7618
Przepływająca przez gminę rzeka Radomka i bliskość Kozienickiego Parku Krajobrazowego sprawiają, że gmina Głowaczów jest niezwykle atrakcyjna przyrodniczo i turystycznie.
Dobre drogi komunikacyjne - krajowa nr 48, wojewódzka 730 i powiatowe umożliwiają dogodny dojazd turystom z pobliskich miast (Warszawa, Radom, Kozienice) i innych regionów Polski. Goście przybywający w tę okolicę mogą znaleźć wygodne kwatery agroturystyczne, uczestniczyć w spływach kajakowych, spacerować po lasach obfitujących w grzyby i przy odrobinie szczęścia zobaczyć stanowiska rzadkich gatunków zwierząt jak bocian czarny czy bóbr.
W skład gminy wchodzi 40 miejscowości: Adamów, Bobrowniki, Brzóza, Cecylówka Brzózka, Cecylówka Głowaczowska, Chodków, Dąbrówki, Emilów, Głowaczów, Grabnowola, Helenów, Henryków, Ignacówka Bobrowska, Ignacówka Grabnowolska, Jasieniec, Klementynów, Kosny, Leżenice, Lipa, Lipska Wola, Łukawa, Łukawska Wola, Maciejowice, Mariampol, Marianów, Michałów, Miejska Dąbrowa, Moniochy, Podmieście, Przejazd, Rogożek, Sewerynów, Stanisławów, Stawki, Studnie, Studzianki Pancerne, Ursynów, Wólka Brzózka, Zieleniec.
Największą miejscowością gminy jest Głowaczów. Jego nazwa wywodzi się od znamienitego rodu, od średniowiecza osiadłego w pobliskiej wsi Leżenice. Na jej gruntach w 1390 r. Jan z Leżenic - Głowacz postawił pierwszy drewniany kościół. Tutaj też, za zgodą Bolesława księcia Mazowieckiego, miasto ufundował Sędziwój Głowacz.
Głowaczów, jak wiele miejscowości Puszczy Kozienickiej, niejednokrotnie zapisał się na kartach historii. W czasach powstania styczniowego, 15 lutego 1864 r. , poniósł tutaj klęskę oddział Pawła Gąsowskiego. Jak pisze Witold Dąbkowski, "była to jedna z najposępniejszych, bez chwały, klęsk". Rozbita polska jazda ratowała się desperacką ucieczką, a całą wieś zasłali ranni i trupy nie stawiającej już oporu piechoty, wycinanej bez litości przez rozwścieczonych sołdatów. W ramach represji za "matież", w roku 1869 Głowaczów utaracił prawa miejskie.
Chociaż I wojna światowa przysporzyła dwutysięcznej osadzie bardzo wiele strat i zniszczeń, prawdziwą gehennę przeżył on - dzieląc los innych miejscowości małego skrawka ziemi leżącego pomiędzy Wisłą a ujściem do niej dwóch rzek, Radomki i Pilicy podczas II wojny światowej. Jej początkiem stała się krwawa bitwa, jaką 12 września 1939 r. stoczyły z Niemcami w okolicy wsi Matyldzin wycofujące się za Wisłę polskie oddziały sformowane z rozbitych dywizji Armii "Prusy". W całodziennj walce poległo 86 żołnierzy, w tym dowódca ppłk Graff, ich zbiorowe mogiły znajdują sie na cmentarzu w Głowaczowie. Wspierani czołgami żołnierze Wermachtu nacierając na polskie pozycje od strony Głowaczowa niejako "po drodze" zamordowali 9 bezbronnych cywilów, mieszkańców wsi Helenówek. Te same niemieckie oddziały następnego dnia, 13 września 1939 r. dopuściły się kolejnej zbrodni ludobójstwa we wsi Cecylówka, obrzucając granatami a następnie podpalając spędzonych do jednej ze stodół 54 mieszkańców Cecylówki i innych pobliskich wsi.
Głośnym echem odbiła sie stoczona na tutejszych terenach bitwa pancerna pod Studziankami. Była to znana w historii II wojny światowej bitwa o utrzymanie przyczółka warecko-magnuszewskiego. Zakończyła się ona zwycięstwem Polaków.
Gmina Głowaczów ma charakter przede wszystkim rolniczy. Na tym obszarze dominujące są uprawy zbóż i roślin okopowych. Uprawia się tam także owoce: truskawki i porzeczki oraz warzywa : ogórki, pomidory. Na terenie gminy działają zakłady gastronomiczne, gospodarstwa ekologiczne (produkujące zdrową żywność) oraz gospodarstwa agroturystyczne świadczące usługi gastronomiczne, noclegowe i rekreacyjne.
Za główny cel władze Gminy Głowaczów stawiają sobie rozwój funkcji turystyczno-wypoczynkowych. Ma być on realizowany miedzy innymi poprzez wybudowanie w przyszłości zalewu wodnego nad rzeką Radomką wraz z niezbędną infrastrukturą - bazą noclegową i żywieniową, która przyczyni się do zwiększenia ruchu turystycznego w gminie oraz utworzenie Gminnego Centrum informacji.
