Powierzchnia: 74 km kw.; Liczba mieszkańców: 5416
Gmina Garbatka-Letnisko jest jedną z gmin w południowo-wschodniej części powiatu kozienickiego.Większą jej część stanowi Puszcza Kozienicka z rezerwatem przyrody „Krępiec”. Dogodne szlaki komunikacyjne z drogą krajową nr 79 umożliwiają turystom dotarcie do najciekawszych miejscowości gminy.
W skład gminy wchodzi 11 miejscowości: Anielin, Bąkowiec, Bogucin, Brzustów, Garbatka Długa, Garbatka Nowa, Garbatka-Dziewiątka, Garbatka Letnisko, Garbatka-Zbyczyn, Molendy, Ponikwa.
Największą miejscowością jest Garbatka-Letnisko. Nazwa miejscowości wywodzi się od słowa "garb", co oznacza pagórek. Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z epoki kamienia. Najwcześniejsze wzmianki o Garbatce występują w "Liber beneficiorum" Jana Długosza oraz radomskich Księgach ziemskich z połowy XV wieku, jako o własności rodziny Szlizów herbu Awdaniec. Później przeszła w ręce Kochanowskich (przez małżeństwo Barbary Szlizówny z dziadem Jana Kochanowkiego).
Duży wpływ na dalszy rozwój miejscowości miało wybudowanie kolei carskiej ok. 1885 r., zwanej Iwanogrodzko-Dąbrowską, którą później nabył rząd rosyjski i nazwał Nadwiślańską. Podczas I wojny światowej Garbatka stanowiła dla Austriaków teren wojennych działań pomocniczych. Zbudowali tu oni kolejkę leśną w 1916 r. oraz tartak, z którego drzewo przetworzone na bele i deski wywożono do Austrii i Niemiec. Zadanie to ułatwiła znajdująca się tu stacja kolejowa. W czasie działań wojennych Autriacy zbudowali spichlerz zbożowy. Po opuszczeniu przez nich tego objektu Komitet Budowy Kościoła odkupił go od władz wojskowych z przeznaczeniem na kaplicę. W latach 1926-1929 powstała w Gabratce prowizoryczny kościół. 22 lutego 1932 r. ks. biskup Włodzimierz Jasiński erygował parafię w Garbatce - tytułem Nawiedzenia NMP (do 27 lipca 1929 r. Gabratka należała do parafii w Grudku). Pierwszym proboszczem został ks. Wincenty Wojtaśkiewicz (podczas okupacji hitlerowskiej wywieziony do obozu koncentracyjnego, gdzie zginął). W latach 1948-1971 w miejsce starej kaplicy powstał staraniem proboszcza ks. Józefa Kuropieski kościół według projektu Tadeusza Witkowskiego.
W okresie międzywojennym nastąpił gwałtowny rozwój przemysłu w Garbatce. Znajdowały się tu np. Zarząd Nadleśnictwa Lasów Państwowych, tartak państwowy trzytraktowy ze stolarnią mebli, skład węgla i narzędzi rolniczych oraz skład wyrobów ceramicznych. W 1936 r. powstała w Garbatce duża Destylarnia Żywicy. Od 1918 r. istniała Wytwórnia Organów Kościelnych. W tym czasie powstały liczne pensjonaty i wille. Niektóre z nich do dziś zachowały swój urok.
Czasy II wojny światowej zapisały się w historii Garbatki bardzo tragicznie. W 1942 r. Niemcy przeprowadzili dwie pacyfikacje. Pierwszą z nich była likwidacja Getta w Garbatce. Wiosną 1942 r. z rozkazu władz niemieckich 25 rodzin mieszkających przy ulicy Kochanowskiego począwszy od ul. Kruczkowskiego włącznie z posesją Franciszka Gołębiowskiego zostało wykwaterowanych. Do opuszczonych przez Polaków domów Niemcy przesiedlili Żydów. Drugą była Pacyfikacja Garbatki. W dniu 12.07. 1942 r. przeprowadzono w Garbatce pacyfikację mającą na celu zniszczenie rozwijającego się ruchu konspiracyjnego. Aresztowano około 800 osób (głównie mężczyzn). Później wywieziono ich do obozów koncentracyjnych.
Po wojnie miejscowość stała się siedzibą gminy, natomiast po reformie w 1954 roku przekształcona została w wieś gromadzką. Od 1 stycznia 1970 r. ponownie została utworzona gmina Garbatka Letnisko.
W 1984 r. miejscowość odznaczono Krzyżem Walecznym za „czyny męstwa i odwagi w czasie II wojny światowej”. Po II wojnie Garbatka-Letniko zachowała charakter miejscowości letniskowej z tradycją pobytu sezonowego-letniego.
Dzięki rezerwatowi przyrody "Krępiec" i Puszczy Kozienickiej Garbatka wyróżnia się szczególnymi walorami mikroklimatycznymi, przyrodniczymi i krajobrazowymi. Dobre warunki klimatyczne, wilgotnościowe i solarne oraz niewielkie wahania temperatur, przesądziły o "letniskowym" charakterze miejscowości.
